به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است‏ و مهربانى ‏اش هميشگى.

الم (1)

اين آيات [با عظمتِ] کتاب محکم و استوار است، (2)

که سراسر هدايت و رحمتي است براي نيکوکاران. ( 3 )

همانان که نماز را برپا مي دارند و زکات مي دهند و به آخرت يقين دارند. ( 4 )

اينانند که از سوي پروردگارشان بر بلنداي هدايتند، و اينانند که رستگارند،(5)

و برخي از مردم اند که افسانه هاي بيهوده و سخنان ياوه و سرگرم کننده را مي خرند تا از روي ناداني و بي دانشي [مردم را] از راه خدا گمراه کنند و آن را به مسخره بگيرند؛ اينانند که براي آنان عذابي خوارکننده خواهد بود. ( 6 )

چون آيات ما بر او خوانده شود متکبرانه روي برمي گرداند، گويي آنها را نشنيده است، انگار در دو گوشش سنگيني است، پس او را به عذابي دردناک مژده ده؛ (7)

و يقيناً کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، براي آنان بهشت هاي پرنعمت خواهد بود، (8)

که در آنجا جاودانه اند؛ خدا وعده کرده است وعده اي به حقّ و درست، و او تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (9)

 آسمان ها را بدون ستون هايي که آنها را ببينند، آفريده و در زمين کوه هايي استوار افکنده است تا شما را نلرزاند و به اضطراب نيندازد، و در آن از هر جنبنده اي پراکنده کرده است، و از آسمان آبي نازل کرديم پس [به وسيله آن] از هر نوع گياه نيکو و با ارزش در آن رويانديم. ( 10 )

اين است آفرينش خدا. پس به من نشان دهيد آنها که غير اويند [و شما به عنوان معبود برگزيده ايد] چه چيزي آفريده اند؟ [آنها چيزي نيافريده اند] بلکه ستمکاران در گمراهي آشکاري هستند. (11)

و به راستي ما به لقمان حکمت عطا کرديم که نسبت به خدا سپاس گزار و شاکر باش و هرکه سپاس گزارد تنها به سود خود سپاس مي گزارد، و هرکه ناسپاسي کند [به خدا زيان نمي زند، زيرا] خدا بي نياز و ستوده است. ( 12 )

و [ياد کن] هنگامي که لقمان به پسرش در حالي که او را موعظه مي کرد، گفت: پسرکم! به خدا شرک نورز، بي ترديد شرک ستمي بزرگ است. ( 13 )

و انسان را درباره پدر و مادرش سفارش کرديم، مادرش به او حامله شد [در حالي که] سستي به روي سستي [به او دست مي داد] و باز گرفتنش [از شير] در دو سال است [و سفارش کرديم] که براي من و پدر و مادرت سپاس گزاري کن؛ بازگشت [همه] فقط به سوي من است. (14)

 و اگر آن دو نفر تلاش کنند تا بر پايه جهالت و ناداني [و بدون معرفت و دانش که روشنگر حقايق است] چيزي را شريک من قرار دهي، از آنان اطاعت مکن؛ ولي در دنيا با آن دو نفر به شيوه اي پسنديده معاشرت کن و راه کسي را پيروي کن که [با توبه و ايمان و اخلاص] به من بازگشته است؛ سپس بازگشت شما فقط به سوي من است، پس شما را از آنچه انجام مي داديد، آگاه مي کنم. ( 15 )

پسرکم! اگر عمل هموزن دانه خردلي و در درون سنگي يا در آسمان ها يا در دل زمين باشد، خدا آن را [در قيامت براي حسابرسي] مي آورد؛ يقيناً خدا لطيف و آگاه است. ( 16 )

پسرکم! نماز را برپا دار و مردم را به کار پسنديده وادار و از کار زشت بازدار و بر آنچه [از مشکلات و سختي ها] به تو مي رسد شکيبايي کن، که اينها از اموري است که ملازمت بر آن از واجبات است. ( 17 )

متکبرانه روي از مردم برمگردان، و در زمين با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هيچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. ( 18 )

و در راه رفتنت ميانه رو باش، و از صدايت بکاه که بي ترديد ناپسندترين صداها صداي خران است(19)

 آيا ندانسته ايد که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است، مسخّر و رام شما کرده، و نعمت هاي آشکار و نهانش را بر شما فراوان و کامل ارزاني داشته، و برخي از مردم اند که همواره بدون هيچ دانشي [بلکه از روي جهل و ناداني] و بدون هيچ هدايتي و هيچ کتاب روشني درباره خدا مجادله و ستيز مي کنند. ( 20 )

و چون به آنان گويند: از آنچه خدا نازل کرده است، پيروي کنيد، مي گويند: [پيروي نمي کنيم] بلکه ما از آنچه پدرانمان را بر آن يافته ايم، پيروي مي کنيم. آيا [کورکورانه از گذشتگان پيروي مي کنند] و هرچند که شيطان آنان را با اين پيروي به عذاب فروزان دعوت کند؟! ( 21 )

و هرکس همه وجود خود را به سوي خدا کند در حالي که نيکوکار باشد بي ترديد به محکم ترين دستگيره چنگ زده است؛ و سرانجام و عاقبت همه کارها فقط به سوي خداست. ( 22 )

و هرکس کفر ورزد، کفرش تو را اندوهگين نسازد؛ بازگشت آنان فقط به سوي ماست، پس آنان را از آنچه انجام داده اند آگاه مي کنيم؛ يقيناً خدا به نيّات و اسرار سينه ها داناست. ( 23 )

اندکي [از نعمت هاي مادي] برخوردارشان مي کنيم، سپس آنان را [به وارد شدن] در عذابي سخت ناچار مي کنيم،(24)

و اگر از آنان بپرسي: چه کسي آسمان ها و زمين را آفريده است؟ قطعاً مي گويند: خدا. بگو: همه ستايش ها ويژه خداست [آيا درک مي کنند که همه امور به دست خداست؟ نه] بلکه بيشترشان معرفت و دانش ندارند؛ (25)

آنچه در آسمان ها و زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي خداست؛ يقيناً خدا همان بي نياز و ستوده است. ( 26 )

اگر [براي نوشتن و ثبت کردن کلمات خدا که در حقيقت مخلوقات او هستند] آنچه درخت در زمين است قلم باشد و دريا [مرکب] و هفت درياي ديگر آن را پس از پايان يافتنش مدد رسانند، کلمات خدا پايان نپذيرد؛ يقيناً خدا تواناي شکست ناپذير و حکيم است. ( 27 )

آفريدن شما و برانگيختنتان [براي ما] جز مانند [آفريدن و برانگيختن] يک تن نيست؛ يقيناً خدا شنوا و بيناست. (28)

 آيا ندانسته اي که خدا شب را در روز فرو مي برد و روز را در شب فرو مي برد، و خورشيد و ماه را مسخّر و رام کرده است که هر کدام تا مدتي معين روانند؛ و يقيناً خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است. ( 29 )

اين [آفريده هاي شگفت و اين تغييرات و تحولات] دليل بر اين است که خدا فقط حق است و آنچه به جاي او مي پرستند باطل است، و بي ترديد خدا همان والا مرتبه و بزرگ است. ( 30 )

آيا ندانسته اي که کشتي ها به سبب نعمت هاي خدا [چون باد، هوا و ديگر عوامل] در دريا روانند تا خدا برخي از نشانه هاي قدرت خود را به شما نشان دهد؛ بي ترديد در اين [واقعيت] براي هر شکيباي سپاس گزاري نشانه هايي [از توحيد، قدرت و ربوبيت خدا] ست. ( 31 )

و چون آنان را [در دريا] موجي [به دنبال موجي] مانند ابرهاي سايه انداز فرو پوشد، خدا را در حالي که ايمان و عبادت را براي او [از هرگونه شرکي] خالص مي کنند، مي خوانند، و زماني که آنان را به خشکي مي رساند برخي از آنان به راه ميانه و معتدل [که راه توحيد است] مي روند [و برخي پيمان مي شکنند] و آيات ما را جز هر پيمان شکن خائن و کفر پيشه اي انکار نمي کند. ( 32 )

اي مردم! از پروردگارتان پروا کنيد، و بترسيد از روزي که هيچ پدري چيزي [از عذاب دوزخ را] از فرزندش دفع نمي کند، و نه هيچ فرزندي دفع کننده چيزي از [عذاب] پدر خويش است. بي ترديد وعده خدا حق است، پس زندگي دنيا شما را نفريبد، و مبادا شيطان شما را به [کرم و رحمت] خدا مغرور کند. ( 33 )

يقيناً خداست که دانش قيامت فقط نزد اوست، و [تنها او] باران را نازل مي کند، و [اوضاع و احوال] آنچه را در رحم هاست مي داند؛ و هيچ کس نمي داند فردا چه چيزي [از خير و شر] به دست مي آورد، و هيچ کس نمي داند در چه سرزميني مي ميرد؛ بي ترديد خدا دانا و آگاه است. (34)