به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر
(این) سورهاى است كه آن را فرو فرستادیم، و (عمل به آن را) واجب نمودیم، و در آن آیات روشنى نازل كردیم، شاید شما متذكر شوید! (1)
هر یك از زن و مرد زناكار را صد تازیانه بزنید; و نباید رافت (و محبت كاذب) نسبت به آن دو شما را از اجراى حكم الهى مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهى از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده كنند! (2)
مرد زناكار جز با زن زناكار یا مشرك ازدواج نمىكند; و زن زناكار را، جز مرد زناكار یا مشرك، به ازدواج خود درنمىآورد; و این كار بر مؤمنان حرام شده است! (3)
و كسانى كه آنان پاكدامن را متهم مىكنند، سپس چهار شاهد (بر مدعاى خود) نمىآورند ، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید; و آنها همان فاسقانند! (4)
مگر كسانى كه بعد از آن توبه كنند و جبران نمایند (كه خداوند آنها را مىبخشد) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)
و كسانى كه همسران خود را (به عمل منافى عفت) متهم مىكنند، و گواهانى جز خودشان ندارند، هر یك از آنها باید چهار مرتبه به نام خدا شهادت دهد كه از راستگویان است; (6)
و در پنجمین بار بگوید كه لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد. (7)
آن زن نیز مىتواند كیفر (زنا) را از خود دور كند، به این طریق كه چهار بار خدا را به شهادت طلبد كه آن مرد (در این نسبتى كه به او مىدهد) از دروغگویان است. (8)
و بار پنجم بگوید كه غضب خدا بر او باد اگر آن مرد از راستگویان باشد. (9)
و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اینكه او توبهپذیر و حكیم است (بسیارى از شما گرفتار مجازات سخت الهى مىشدید)! (10)
مسلما كسانى كه آن تهمت عظیم را عنوان كردند گروهى (متشكل و توطئهگر) از شما بودند; اما گمان نكنید این ماجرا براى شما بد است، بلكه خیر شما در آن است; آنها هر كدام سهم خود را از این گناهى كه مرتكب شدند دارند; و از آنان كسى كه بخش مهم آن را بر عهده داشت عذاب عظیمى براى اوست! (11)
چرا هنگامى كه این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان با ایمان نسبت به خود (و كسى كه همچون خود آنها بود) گمان خیر نبردند و نگفتند این دروغى بزرگ و آشكار است؟! (12)
چرا چهار شاهد براى آن نیاوردند؟! اكنون كه این گواهان را نیاوردند، آنان در پیشگاه خدا دروغگویانند! (13)
و اگر فضل و رحمت الهى در دنیا و آخرت شامل شما نمىشد، بخاطر این گناهى كه كردید عذاب سختى به شما مىرسید! (14)
به خاطر بیاورید زمانى را كه این شایعه را از زبان یكدیگر مىگرفتید، و با دهان خود سخنى مىگفتید كه به آن یقین نداشتید; و آن را كوچك مىپنداشتید در حالى كه نزد خدا بزرگ است! (15)
چرا هنگامى كه آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم كه به این سخن تكلم كنیم; خداوندا منزهى تو، این بهتان بزرگى است»؟! (16)
خداوند شما را اندرز مىدهد كه هرگز چنین كارى را تكرار نكنید اگر ایمان دارید! (17)
و خداوند آیات را براى شما بیان مىكند، و خدا دانا و حكیم است. (18)
كسانى كه دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناكى براى آنان در دنیا و آخرت است; و خداوند مىداند و شما نمىدانید! (19)
و اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود و اینكه خدا مهربان و رحیم است (مجازات سختى دامانتان را مىگرفت)! (20)
اى كسانى كه ایمان آوردهاید! از گامهاى شیطان پیروى نكنید! هر كس پیرو شیطان شود (گمراهش مىسازد، زیرا) او به فحشا و منكر فرمان مىدهد! و اگر فضل و رحمت الهى بر شمانبود، هرگز احدى از شما پاك نمىشد; ولى خداوند هر كه را بخواهد تزكیه مىكند، و خدا شنوا و داناست! (21)
آنها كه از میان شما داراى برترى (مالى) و وسعت زندگى هستند نباید سوگند یاد كنند كه از انفاق نسبت به نزدیكان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دریغ نمایند; آنها باید عفو كنند و چشم بپوشند; آیا دوست نمىدارید خداوند شما را ببخشد؟! و خداوند آمرزنده و مهربان است! (22)
كسانى كه زنان پاكدامن و بى خبر (از هرگونه آلودگى) و مؤمن را متهم مىسازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهى بدورند و عذاب بزرگى براى آنهاست. (23)
در آن روز زبانها و دستها و پاهایشان بر ضد آنها به اعمالى كه مرتكب مىشدند گواهى مىدهد! (24)
آن روز، خداوند جزاى واقعى آنان را بىكم و كاست مىدهد; و مىدانند كه خداوند حق آشكار است! (25)
زنان ناپاك از آن مردان ناپاكند، و مردان ناپاك نیز به زنان ناپاك تعلق دارند; و زنان پاك از آن مردان پاك، و مردان پاك از آن زنان پاكند! اینان از نسبتهاى ناروایى كه (ناپاكان) به آنان مىدهند مبرا هستند; و براى آنان آمرزش (الهى) و روزى پرارزشى است! (26)
اى كسانى كه ایمان آوردهاید! در خانه هایى غیر از خانه خود وارد نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن خانه سلام كنید; این براى شما بهتر است; شاید متذكر شوید! (27)
و اگر كسى را در آن نیافتید، وارد نشوید تا به شما اجازه داده شود; و اگر گفته شد: «بازگردید! بازگردید; این براى شما پاكیزه تر است; و خداوند به آنچه انجام مىدهید آگاه است! (28)
(ولى) گناهى بر شما نیست كه وارد خانه هاى غیر مسكونى بشوید كه در آن متاعى متعلق به شما وجود دارد; و خدا آنچه را آشكار مىكنید و آنچه را پنهان مى دارید، مىداند! (29)
به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ كنند; این براى آنان پاكیزه تر است; خداوند از آنچه انجام مى دهید آگاه است! (30)
و به آنان با ایمان بگو چشمهاى خود را (از نگاه هوس آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ كنند و زینت خود را -جز آن مقدار كه نمایان است- آشكار ننمایند و (اطراف) روسرى هاى خود را بر سینه خود افكنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشكار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم كیششان، یا بردگانشان (كنیزانشان)، یا افراد سفیه كه تمایلى به زن ندارند، یا كودكانى كه از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند; و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صداى خلخال كه برپا دارند به گوش رسد). و همگى بسوى خدا بازگردید اى مؤمنان، تا رستگار شوید! (31)
مردان و زنان بى همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و كنیزان صالح و درستكارتان را; اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى نیاز مى سازد; خداوند گشایش دهنده و آگاه است! (32)
و كسانى كه امكانى براى ازدواج نمىیابند، باید پاكدامنى پیشه كنند تا خداوند از فضل خود آنان را بى نیاز گرداند! و آن بردگانتان كه خواستار مكاتبه (قرار داد مخصوص براى آزاد شدن) هستند، با آنان قرار داد ببندید اگر رشد و صلاح در آنان احساس مىكنید (كه بعد از آزادى، توانایى زندگى مستقل را دارند); و چیزى از مال خدا را كه به شما داده است به آنان بدهید! و كنیزان خود را براى دستیابى متاع ناپایدار زندگى دنیا مجبور به خود فروشى نكنید اگر خودشان مى خواهند پاك بمانند! و هر كس آنهارا (بر این كار) اجبار كند، (سپس پشیمان گردد، ) خداوند بعد از این اجبار آنها غفور و رحیم است! (توبه كنید و بازگردید، تا خدا شما را ببخشد! ) (33)
ما بر شما آیاتى فرستادیم كه حقایق بسیارى را تبیین مىكند، و اخبارى از كسانى كه پیش از شما بودند، و موعظه و اندرزى براى پرهیزگاران! (34)
خداوند نور آسمانها و زمین است; مثل نور خداوند همانند چراغدانى است كه در آن چراغى (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابى قرار گیرد، حبابى شفاف و درخشنده همچون یك ستاره فروزان، این چراغ با روغنى افروخته مىشود كه از درخت پربركت زیتونى گرفته شده كه نه شرقى است و نه غربى; (روغنش آنچنان صاف و خالص است كه) نزدیك است بدون تماس با آتش شعله ور شود; نورى است بر فراز نورى; و خدا هر كس را بخواهد به نور خود هدایت مىكند، و خداوند به هر چیزى داناست. (35)
(این چراغ پرفروغ) در خانه هایى قرار دارد كه خداوند اذن فرموده دیوارهاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد); خانه هایى كه نام خدا در آنها برده مىشود، و صبح و شام در آنها تسبیح او مىگویند... (36)
مردانى كه نه تجارت و نه معاملهاى آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و اداى زكات غافل نمىكند; آنها از روزى مىترسند كه در آن، دلها و چشمها زیر و رو مىشود. (37)
(آنها به سراغ این كارها مى روند) تا خداوند آنان را به بهترین اعمالى كه انجام داده اند پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداششان بیفزاید; و خداوند به هر كس بخواهد بى حساب روزى مىدهد (و از مواهب بى انتهاى خویش بهره مند مىسازد). (38)
كسانى كه كافر شدند، اعمالشان همچون سرابى است در یك كویر كه انسان تشنه از دور آن را آب مىپندارد; اما هنگامى كه به سراغ آن مىآید چیزى نمىیابد، و خدا را نزد آن مى یابد كه حساب او را بطور كامل مىدهد; و خداوند سریع الحساب است! (39)
یا همچون ظلماتى در یك دریاى عمیق و پهناور كه موج آن را پوشانده، و بر فراز آن موج دیگرى، و بر فراز آن ابرى تاریك است; ظلمتهایى است یكى بر فراز دیگرى، آن گونه كه هر گاه دست خود را خارج كند ممكن نیست آن را ببیند! و كسى كه خدا نورى براى او قرار نداده، نورى براى او نیست! (40)
آیا ندیدى تمام آنان كه در آسمانها و زمینند براى خدا تسبیح مىكنند، و همچنین پرندگان به هنگامى كه بر فراز آسمان بال گستردهاند؟! هر یك از آنها نماز و تسبیح خود را مىداند; و خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (41)
و از براى خداست حكومت و مالكیت آسمانها و زمین; و بازگشت (تمامى موجودات) بسوى اوست! (42)
آیا ندیدى كه خداوند ابرهایى را به آرامى مىراند، سپس میان آنها پیوند مىدهد، و بعد آن را متراكم مىسازد؟! در این حال، دانههاى باران را مىبینى كه از لابهلاى آن خارج مىشود; و از آسمان -از كوههایى كه در آن است (ابرهایى كه همچون كوهها انباشته شدهاند)- دانههاى تگرگ نازل مىكند، و هر كس را بخواهد بوسیله آن زیان مىرساند، و از هر كس بخواهد این زیان را برطرف مىكند; نزدیك است درخشندگى برق آن (ابرها) چشمها را ببرد! (43)
خداوند شب و روز را دگرگون مىسازد; در این عبرتى است براى صاحبان بصیرت! (44)
و خداوند هر جنبندهاى را از آبى آفرید; گروهى از آنها بر شكم خود راه مىروند، و گروهى بر دو پاى خود، و گروهى بر چهار پا راه مىروند; خداوند هر چه را بخواهد مىآفریند، زیرا خدا بر همه چیز تواناست! (45)
ما آیات روشنگرى نازل كردیم; و خدا هر كه را بخواهد به صراط مستقیم هدایت مىكند! (46)
آنها مىگویند: «به خدا و پیامبر ایمان داریم و اطاعت مىكنیم!» ولى بعد از این ادعا، گروهى از آنان رویگردان مىشوند; آنها (در حقیقت) مؤمن نیستند! (47)
و هنگامى كه از آنان دعوت شود كه بسوى خدا و پیامبرش بیایند تا در میانشان داورى كند، ناگهان گروهى از آنان رویگردان مىشوند! (48)
ولى اگر حق داشته باشند (و داورى به نفع آنان شود) با سرعت و تسلیم بسوى او مىآیند! (49)
آیا در دلهاى آنان بیمارى است، یا شك و تردید دارند، یا مىترسند خدا و رسولش بر آنان ستم كنند؟! نه، بلكه آنها خودشان ستمگرند! (50)
سخن مؤمنان، هنگامى كه بسوى خدا و رسولش دعوت شوند تا میان آنان داورى كند، تنها این است كه مىگویند: «شنیدیم و اطاعت كردیم!» و اینها همان رستگاران واقعى هستند. (51)
و هر كس خدا و پیامبرش را اطاعت كند، و از خدا بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهیزد، چنین كسانى همان پیروزمندان واقعى هستند! (52)
آنها با نهایت تاكید سوگند یاد كردند كه اگر به آنان فرمان دهى، (از خانه و اموال خود) بیرون مىروند (و جان را در طبق اخلاص گذارده تقدیم مىكنند); بگو: «سوگند یاد نكنید; شما طاعت خالصانه نشان دهید كه خداوند به آنچه انجام مىدهید آگاه است!» (53)
بگو: «خدا را اطاعت كنید، و از پیامبرش فرمان برید! و اگر سرپیچى نمایید، پیامبر مسؤول اعمال خویش است و شما مسؤول اعمال خود! اما اگر از او اطاعت كنید، هدایت خواهید شد; و بر پیامبر چیزى جز رساندن آشكار نیست!» (54)
خداوند به كسانى از شما كه ایمان آورده و كارهاى شایسته انجام دادهاند وعده مىدهد كه قطعا آنان را حكمران روى زمین خواهد كرد، همان گونه كه به پیشینیان آنها خلافت روى زمین را بخشید; و دین و آیینى را كه براى آنان پسندیده، پابرجا و ریشه دار خواهد ساخت; و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدل مىكند، آنچنان كه تنها مرا مى پرستند و چیزى را شریك من نخواهند ساخت. و كسانى كه پس از آن كافر شوند، آنها فاسقانند. (55)
و نماز را برپا دارید، و زكات را بدهید، و رسول (خدا) را اطاعت كنید تا مشمول رحمت (او) شوید. (56)
گمان مبر كافران مىتوانند از چنگال مجازات الهى در زمین فرار كنند! جایگاه آنان آتش است، و چه بد جایگاهى است! (57)
اى كسانى كه ایمان آورده اید! بردگان شما، و همچنین كودكانتان كه به حد بلوغ نرسیدهاند، در سه وقت باید از شما اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، و نیمروز هنگامى كه لباسهاى (معمولى) خود را بیرون مىآورید، و بعد از نماز عشا; این سه وقت خصوصى براى شماست; اما بعد از این سه وقت، گناهى بر شما و بر آنان نیست (كه بدون اذن وارد شوند) و بر گرد یكدیگر بگردید (و با صفا و صمیمیت به یكدیگر خدمت نمایید). این گونه خداوند آیات را براى شما بیان مىكند، و خداوند دانا و حكیم است! (58)
و هنگامى كه اطفال شما به سن بلوغ رسند باید اجازه بگیرند، همان گونه كه اشخاصى كه پیش از آنان بودند اجازه مىگرفتند; اینچنین خداوند آیاتش را براى شما بیان مىكند، و خدا دانا و حكیم است! (59)
و زنان از كارافتادهاى كه امید به ازدواج ندارند، گناهى بر آنان نیست كه لباسهاى (رویین) خود را بر زمین بگذارند، بشرط اینكه در برابر مردم خودآرایى نكنند; و اگر خود را بپوشانند براى آنان بهتر است; و خداوند شنوا و داناست. (60)
بر نابینا و افراد لنگ و بیمار گناهى نیست (كه با شما هم غذا شوند)، و بر شما نیز گناهى نیست كه از خانه هاى خودتان (خانه هاى فرزندان یا همسرانتان كه خانه خود شما محسوب مىشود بدون اجازه خاصى) غذا بخورید; و همچنین خانه هاى پدرانتان، یا خانه هاى مادرانتان، یا خانه هاى برادرانتان،یا خانه هاى خواهرانتان، یا خانه هاى عموهایتان، یا خانه هاى عمه هایتان، یا خانه هاى دایی هایتان، یا خانه هاى خاله هایتان، یا خانه اى كه كلیدش در اختیار شماست، یا خانه هاى دوستانتان، بر شما گناهى نیست كه بطور دسته جمعى یا جداگانه غذا بخورید; و هنگامى كه داخل خانهاى شدید، بر خویشتن سلام كنید، سلام و تحیتى از سوى خداوند، سلامى پربركت و پاكیزه! این گونه خداوند آیات را براى شما روشن مىكند، باشد كه بیندیشید! (61)
مؤمنان واقعى كسانى هستند كه به خدا و رسولش ایمان آوردهاند و هنگامى كه در كار مهمى با او باشند، بىاجازه او جایى نمىروند; كسانى كه از تو اجازه مىگیرند، براستى به خدا و پیامبرش ایمان آوردهاند! در این صورت، هر گاه براى بعضى كارهاى مهم خود از تو اجازه بخواهند، به هر یك از آنان كه مىخواهى (و صلاح مىبینى) اجازه ده، و برایشان از خدا آمرزش بخواه كه خداوند آمرزنده و مهربان است! (62)
صدا كردن پیامبر را در میان خود، مانند صدا كردن یكدیگر قرار ندهى; خداوند كسانى از شما را كه پشت سر دیگران پنهان مىشوند، و یكى پس از دیگرى فرار مىكنند مىداند! پس آنان كه فرمان او را مخالفت مىكنند، باید بترسند از اینكه فتنهاى دامنشان را بگیرد، یا عذابى دردناك به آنها برسد! (63)
آگاه باشید كه براى خداست آنچه در آسمانها و زمین است; او مىداند آنچه را كه شما بر آن هستید، و (مىداند) روزى را كه بسوى او بازمىگردند; و (در آن روز) آنها را از اعمالى كه انجام دادند آگاه مىسازد; و خداوند به هر چیزى داناست! (64)
