به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

از تو درباره انفال ( غنایم، و هرگونه مال بدون مالك مشخص) سوال مى‏كنند ; بگو: «انفال مخصوص خدا و پیامبر است; پس، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و خصومتهایى را كه در میان شماست، آشتى دهید! و خدا و پیامبرش را اطاعت كنید اگر ایمان دارید! (۱)

مؤمنان، تنها كسانى هستند كه هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان میگردد; و هنگامى كه آیات او بر آنها خوانده مى‏شود، ایمانشان فزونتر مى‏گردد; و تنها بر پروردگارشان توكل دارند. (۲)

آنها كه نماز را برپا مى‏دارند; و از آنچه به آنها روزى داده‏ایم، انفاق مى‏كنند. (۳)

(آرى،) مؤمنان حقیقى آنها هستند; براى آنان درجاتى (مهم) نزد پروردگارشان است; و براى آنها، آمرزش و روزى بى‏نقص و عیب است. (۴)

همان‏گونه كه خدا تو را بحق از خانه (به سوى میدان بدر،) بیرون فرستاد، در حالى كه گروهى از مؤمنان ناخشنود بودند (;ولى سرانجامش پیروزى بود! ناخشنودى عده‏اى از چگونگى تقسیم غنایم بدر نیز چنین است)! (۵)

آنها پس از روشن شدن حق، باز با تو مجادله مى‏كردند; (و چنان ترس و وحشت آنها را فراگرفته بود، كه) گویى به سوى مرگ رانده مى‏شوند، و آن را با چشم خود مى‏نگرند! (۶)

و (به یاد آرید) هنگامى را كه خداوند به شما وعده داد كه یكى از دو گروه ( كاروان تجارى قریش، یا لشكر مسلح آنها) نصیب شما خواهد بود; و شما دوست مى‏داشتید كه كاروان (غیر مسلح) براى شما باشد (و بر آن پیروز شوید); ولى خداوند مى‏خواهد حق را با كلمات خود تقویت، و ریشه كافران را قطع كند; (از این رو شما را بر خلاف میلتان با لشكر قریش درگیر ساخت، و آن پیروزى بزرگ نصیبتان شد.) (۷)

تا حق را تثبیت كند، و باطل را از میان بردارد، هر چند مجرمان كراهت داشته باشند. (۸)

(به خاطر بیاورید) زمانى را (كه از شدت ناراحتى در میدان بدر،) از پروردگارتان كمك مى‏خواستید; و او خواسته شما را پذیرفت (و گفت): من شما را با یكهزار از فرشتگان، كه پشت سر هم فرود مى‏آیند، یارى مى‏كنم. (۹)

ولى خداوند، این را تنها براى شادى و اطمینان قلب شما قرار داد; وگرنه، پیروزى جز از طرف خدا نیست; خداوند توانا و حكیم است! (۱۰)

و (یاد آورید) هنگامى را كه خواب سبكى كه مایه آرامش از سوى خدا بود، شما را فراگرفت; و آبى از آسمان برایتان فرستاد، تا شما را با آن پاك كند; و پلیدى شیطان را از شما دور سازد; و دلهایتان را محكم، و گامها را با آن استوار دارد! (۱۱)

و (به یاد آر) موقعى را كه پروردگارت به فرشتگان وحى كرد: «من با شما هستم; كسانى را كه ایمان آورده‏اند، ثابت قدم دارید! بزودى در دلهاى كافران ترس و وحشت مى‏افكنم; ضربه‏ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهاى دشمنان) فرود آرید! و همه انگشتانشان را قطع كنید! (۱۲)

این بخاطر آن است كه آنها با خدا و پیامبرش (ص) دشمنى ورزیدند; و هر كس با خدا و پیامبرش دشمنى كند، (كیفر شدیدى مى‏بیند;) و خداوند شدید العقاب است! (۱۳)

این (مجازات دنیا) را بچشید! و براى كافران، مجازات آتش (در جهان دیگر) خواهد بود! (۱۴)

اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! هنگامى كه با انبوه كافران در میدان نبرد روبه‏رو شوید، به آنها پشت نكنید (و فرار ننمایید)! (۱۵)

و هر كس در آن هنگام به آنها پشت كند -مگر آنكه هدفش كناره‏گیرى از میدان براى حمله مجدد، و یا به قصد پیوستن به گروهى (از مجاهدان) بوده باشد- (چنین كسى) به غضب خدا گرفتار خواهد شد; و جایگاه او جهنم، و چه بد جایگاهى است! (۱۶)

این شما نبودید كه آنها را كشتید; بلكه خداوند آنها را كشت! واین تو نبودى (اى پیامبر كه خاك و سنگ به صورت آنها) انداختى; بلكه خدا انداخت! و خدا مى‏خواست مؤمنان را به این وسیله امتحان خوبى كند; خداوند شنوا و داناست. (۱۷)

سرنوشت مؤمنان و كافران، همان بود كه دیدید! و خداوند سست‏كننده نقشه‏هاى كافران است. (۱۸)

اگر شما فتح و پیروزى مى‏خواهید، پیروزى به سراغ شما آمد! و اگر (از مخالفت) خوددارى كنید، براى شما بهتر است! و اگر بازگردید، ما هم باز خواهیم گشت; و جمعیت شما هر چند زیاد باشد، شما را (از یارى خدا) بى‏نیاز نخواهد كرد; و خداوند با مؤمنان است! (۱۹)

اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! خدا و پیامبرش را اطاعت كنید; و سرپیچى ننمایید در حالى كه (سخنان او را) مى‏شنوید! (۲۰)

و همانند كسانى نباشید كه مى‏گفتند: «شنیدیم!» ولى در حقیقت نمى‏شنیدند! (۲۱)

بدترین جنبندگان نزد خدا، افراد كر و لالى هستند كه اندیشه نمى‏كنند. (۲۲)

و اگر خداوند خیرى در آنها مى‏دانست، (حرف حق را) به گوش آنها مى‏رساند; ولى (با این حال كه دارند،) اگر حق را به گوش آنها برساند، سرپیچى كرده و روگردان مى‏شوند. (۲۳)

اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! دعوت خدا و پیامبر را اجابت‏كنید هنگامى كه شما را به سوى چیزى مى‏خواند كه شما را حیات مى‏بخشد! و بدانید خداوند میان انسان و قلب او حایل مى‏شود، و همه شما (در قیامت) نزد او گردآورى مى‏شوید! (۲۴)

و از فتنه‏اى بپرهیزید كه تنها به ستمكاران شما نمى‏رسد; (بلكه همه را فرا خواهد گرفت; چرا كه دیگران سكوت اختیار كردند.) و بدانید خداوند كیفر شدید دارد! (۲۵)

و به خاطر بیاورید هنگامى را كه شما در روى زمین، گروهى كوچك و اندك و زبون بودید; آنچنان كه مى‏ترسیدید مردم شما را بربایند! ولى او شما را پناه داد; و با یارى خود تقویت كرد; و از روزیهاى پاكیزه بهره‏مند ساخت; شاید شكر نعمتش را بجا آورید! (۲۶)

اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! به خدا و پیامبر خیانت نكنید! و (نیز) در امانات خود خیانت روا مدارید، در حالى كه میدانید (این كار، گناه بزرگى است)! (۲۷)

و بدانید اموال و اولاد شما، وسیله آزمایش است; و (براى كسانى كه از عهده امتحان برآیند،) پاداش عظیمى نزد خداست! (۲۸)

اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، براى شما وسیله‏اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرارمى‏دهد; (روشن‏بینى خاصى كه در پرتو آن، حق را از باطل خواهید شناخت;) و گناهانتان را مى‏پوشاند; و شما را مى‏زمرزد; و خداوند صاحب فضل و بخشش عظیم است! (۲۹)

(به خاطر بیاور) هنگامى را كه كافران نقشه مى‏كشیدند كه تو را به زندان بیفكنند، یا به قتل برسانند، و یا (از مكه) خارج سازند; آنها چاره مى‏اندیشیدند (و نقشه مى‏كشیدند)، و خداوند هم تدبیر مى‏كرد; و خدا بهترین چاره جویان و تدبیركنندگان است! (۳۰)

و هنگامى كه آیات ما بر آنها خوانده مى‏شود، مى‏گویند: «شنیدیم; (چیز مهمى نیست;) ما هم اگر بخواهیم مثل آن را مى‏گوییم; اینها همان افسانه‏هاى پیشینیان است!» (ولى دروغ مى‏گویند، و هرگز مثل آن را نمى‏آورند.) (۳۱)

و (به خاطر بیاور) زمانى را كه گفتند: «پروردگارا! اگر این حق است و از طرف توست، بارانى از سنگ از آسمان بر ما فرود آر! یا عذاب دردناكى براى ما بفرست!» (۳۲)

ولى (اى پیامبر!) تا تو در میان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد كرد; و (نیز) تا استغفار مى‏كنند، خدا عذابشان نمى‏كند. (۳۳)

چرا خدا آنها را مجازات نكند، با اینكه از (عبادت موحدان در كنار) مسجد الحرام جلوگیرى مى‏كنند در حالى كه سرپرست آن نیستند؟! سرپرست آن، فقط پرهیزگارانند; ولى بیشتر آنها نمى‏دانند. (۳۴)

(آنها كه مدعى هستند ما هم نماز داریم،) نمازشان نزد خانه (خدا)، چیزى جز «سوت كشیدن س‏ذللّه «كف زدن‏» نبود; پس بچشید عذاب (الهى) را بخاطر كفرتان! (۳۵)

آنها كه كافر شدند، اموالشان را براى بازداشتن (مردم) از راه خدا خرج مى‏كنند; آنان این اموال را (كه براى به دست آوردنش زحمت كشیده‏اند، در این راه) مصرف مى‏كنند، اما مایه حسرت و اندوهشان خواهد شد; و سپس شكست خواهند خورد; و (در جهان دیگر) كافران همگى به سوى دوزخ گردآورى خواهند شد. (۳۶)

(اینها همه) بخاطر آن است كه خداوند (مى‏خواهد) ناپاك را از پاك جدا سازد، و ناپاكها را روى هم بگذارد، و همه را متراكم سازد، و یكجا در دوزخ قرار دهد; و اینها هستند زیانكاران! (۳۷)

به آنها كه كافر شدند بگو: «چنانچه از مخالفت باز ایستند، (و ایمان آورند،) گذشته آنها بخشوده خواهد شد; و اگر به اعمال سابق بازگردند، سنت خداوند در گذشتگان، درباره آنها جارى مى‏شود (;و حكم نابودى آنان صادر مى‏گردد). (۳۸)

و با آنها پیكار كنید، تا فتنه ( شرك و سلب آزادى) برچیده شود، و دین (و پرستش) همه مخصوص خدا باشد! و اگر آنها (از راه شرك وفساد بازگردند، و از اعمال نادرست) خوددارى كنند، (خداوند آنها را مى‏پذیرد;) خدا به آنچه انجام مى‏دهند بیناست. (۳۹)

و اگر سرپیچى كنند، بدانید (ضررى به شما نمى‏رسانند;) خداوند سرپرست شماست! چه سرپرست خوبى! و چه یاور خوبى! (۴۰)

بدانید هرگونه غنیمتى به دست آورید، خمس آن براى خدا، و براى پیامبر، و براى ذى‏القربى و یتیمان و مسكینان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایى حق از باطل، روز درگیرى دو گروه (باایمان و بى‏ایمان) ( روز جنگ بدر) نازل كردیم، ایمان آورده‏اید; و خداوند بر هر چیزى تواناست! (۴۱)

در آن هنگام كه شما در طرف پایین بودید، و آنها در طرف بالا; (و دشمن بر شما برترى داشت;) و كاروان (قریش)، پایین تر از شما بود; (و وضع چنان سخت بود كه) اگر با یكدیگر وعده مى‏گذاشتید (كه در میدان نبرد حاضر شوید)، در انجام وعده خود اختلاف مى‏كردید; ولى (همه اینها) براى آن بود كه خداوند، كارى را كه مى‏بایست انجام شود، تحقق بخشد; تا آنها كه هلاك (و گمراه) مى‏شوند، از روى اتمام حجت باشد; و آنها كه زنده مى‏شوند (و هدایت مى‏یابند) ، از روى دلیل روشن باشد; و خداوند شنواو داناست. (۴۲)

در آن هنگام كه خداوند تعداد آنها را در خواب به تو كم نشان داد; و اگر فراوان نشان مى‏داد، مسلما سست مى‏شدید; و (درباره شروع جنگ با آنها) كارتان به اختلاف مى‏كشید; ولى خداوند (شما را از شر اینها) سالم نگه داشت; خداوند به آنچه درون سینه‏هاست، داناست. (۴۳)

و در آن هنگام (كه در میدان نبرد،) با هم روبه‏رو شدید، آنها را به چشم شما كم نشان مى‏داد; و شما را (نیز) به چشم آنها كم مى‏نمود; تا خداوند، كارى را كه مى‏بایست انجام گیرد، صورت بخشد; (شما نترسید و اقدام به جنگ كنید، آنها هم وحشت نكنند و حاضر به جنگ شوند، و سرانجام شكست بخورند!) و همه كارها به خداوند باز مى‏گردد. (۴۴)

اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! هنگامى كه (در میدان نبرد) با گروهى رو به رو مى‏شوید، ثابت قدم باشید! و خدا را فراوان یاد كنید، تا رستگار شوید! (۴۵)

و (فرمان) خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! و نزاع (و كشمكش) نكنید، تا سست نشوید، و قدرت (و شوكت) شما از میان نرود! و صبر و استقامت كنید كه خداوند با استقامت كنندگان است! (۴۶)

و مانند كسانى نباشید كه از روى هوى پرستى و غرور و خودنمایى در برابر مردم، از سرزمین خود به (سوى میدان بدر) بیرون آمدند; و (مردم را) از راه خدا بازمى‏داشتند; (و سرانجام شكست خوردند) و خداوند به آنچه عمل مى‏كنند، احاطه (و آگاهى) دارد! (۴۷)

و (به یاد آور) هنگامى را كه شیطان، اعمال آنها ( مشركان) را در نظرشان جلوه داد، و گفت: س‏خ‏للّهامروز هیچ كس از مردم بر شما پیروز نمى‏گردد! و من، همسایه (و پناه‏دهنده) شما هستم!» اما هنگامى كه دو گروه (كافران، و مؤمنان مورد حمایت فرشتگان) در برابر یكدیگر قرار گرفتند، به عقب برگشت و گفت: «من از شما (دوستان و پیروانم) بیزارم! من چیزى مى‏بینم كه شما نمى‏بینید; من از خدا مى‏ترسم، خداوند شدیدالعقاب است!» (۴۸)

و هنگامى را كه منافقان، و آنها كه در دلهایشان بیمارى است مى‏گفتند: «این گروه (مسلمانان) را دینشان مغرور ساخته است.» (آنها نمى‏دانستند كه) هر كس بر خدا توكل كند، (پیروز مى‏گردد;) خداوند قدرتمند و حكیم است! (۴۹)

و اگر ببینى كافران را هنگامى كه فرشتگان (مرگ)، جانشان را مى‏گیرند و بر صورت و پشت آنها مى‏زنند و (مى‏گویند:) بچشید عذاب سوزنده را (،به حال آنان تاسف خواهى خورد)! (۵۰)

این، در مقابل كارهایى است كه از پیش فرستاده‏اید; و خداوند نسبت به بندگانش، هرگز ستم روا نمى‏دارد! (۵۱)

(حال این گروه مشركان،) همانند حال نزدیكان فرعون، و كسانى است كه پیش از آنان بودند; آنها آیات خدا را انكار كردند; خداوند هم آنان را به گناهانشان كیفر داد; خداوند قوى، و كیفرش شدید است (۵۲)

این، بخاطر آن است كه خداوند، هیچ نعمتى را كه به گروهى داده، تغییر نمى‏دهد; جز آنكه آنها خودشان را تغییر دهند; و خداوند، شنوا و داناست! (۵۳)

این، (درست) شبیه (حال) فرعونیان و كسانى است كه پیش از آنها بودند; آیات پروردگارشان را تكذیب كردند; ما هم بخاطر گناهانشان، آنها را هلاك كردیم، و فرعونیان را غرق نمودیم; و همه آنها ظالم (و ستمگر) بودند! (۵۴)

به یقین، بدترین جنبندگان نزد خدا، كسانى هستند كه كافر شدند و ایمان نمى‏آورند. (۵۵)

همان كسانى كه با آنها پیمان بستى; سپس هر بار عهد و پیمان خود را مى‏شكنند; و (از پیمان شكنى و خیانت،) پرهیز ندارند. (۵۶)

اگر آنها را در (میدان) جنگ بیابى، آنچنان به آنها حمله كن كه جمعیتهایى كه پشت سر آنها هستند، پراكنده شوند; شاید متذكر گردند (و عبرت گیرند)! (۵۷)

و هرگاه (با ظهور نشانه‏هایى،) از خیانت گروهى بیم داشته باشى (كه عهد خود را شكسته، حمله غافلگیرانه كنند)، بطور عادلانه به آنها اعلام كن كه پیمانشان لغو شده است; زیرا خداوند، خائنان را دوست نمى‏دارد! (۵۸)

آنها كه راه كفر پیش گرفتند، گمان نكنند (با این اعمال،) پیش برده‏اند (و از قلمرو كیفر ما، بیرون رفته‏اند)! آنها هرگز ما را ناتوان نخواهند كرد! (۵۹)

هر نیرویى در قدرت دارید، براى مقابله با آنها ( دشمنان)، آماده سازید! و (همچنین) اسبهاى ورزیده (براى میدان نبرد)، تا به وسیله آن، دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید! و (همچنین) گروه دیگرى غیر از اینها را، كه شما نمى‏شناسید و خدا آنها را مى‏شناسد! و هر چه در راه خدا (و تقویت بنیه دفاعى اسلام) انفاق كنید، بطور كامل به شما بازگردانده مى‏شود، و به شما ستم نخواهد شد! (۶۰)

و اگر تمایل به صلح نشان دهند، تو نیز از در صلح درآى; و بر خدا توكل كن، كه او شنوا و داناست! (۶۱)

و اگر بخواهند تو را فریب دهند، خدا براى تو كافى است; او همان كسى است كه تو را، با یارى خود و مؤمنان، تقویت كرد... (۶۲)

و دلهاى آنها را با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روى زمین است صرف مى‏كردى كه میان دلهاى آنان الفت دهى، نمى‏توانستى! ولى خداوند در میان آنها الفت ایجاد كرد! او توانا و حكیم است! (۶۳)

اى پیامبر! خداوند و مؤمنانى كه از تو پیروى مى‏كنند، براى حمایت تو كافى است (;فقط بر آنها تكیه كن)! (۶۴)

اى پیامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشویق كن! هرگاه بیست نفر با استقامت از شما باشند، بر دویست نفر غلبه مى‏كنند; و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از كسانى كه كافر شدند، پیروز مى‏گردند; چرا كه آنها گروهى هستند كه نمى‏فهمند! (۶۵)

هم اكنون خداوند به شما تخفیف داد، و دانست كه در شما ضعفى است; بنابراین، هرگاه یكصد نفر با استقامت از شما باشند، بر دویست نفر پیروز مى‏شوند; و اگر یكهزار نفر باشند، بر دو هزار نفر به فرمان خدا غلبه خواهند كرد! و خدا با صابران است! (۶۶)

هیچ پیامبرى حق ندارد اسیرانى (از دشمن) بگیرد تا كاملا بر آنها پیروز گردد (;و جاى پاى خود را در زمین محكم كند)! شما متاع ناپایدار دنیا را مى‏خواهید; (و مایلید اسیران بیشترى بگیرید، و در برابر گرفتن فدیه آزاد كنید; ولى خداوند، سراى دیگر را (براى شما) مى‏خواهد; و خداوند قادر و حكیم است! (۶۷)

اگر فرمان سابق خدانبود (كه بدون ابلاغ، هیچ امتى را كیفر ندهد)، بخاطر چیزى ( اسیرانى) كه گرفتید، مجازات بزرگى به شما مى‏رسید. (۶۸)

از آنچه به غنیمت گرفته‏اید، حلال و پاكیزه بخورید; و از خدا بپرهیزید; خداوند آمرزنده و مهربان است! (۶۹)

اى پیامبر! به اسیرانى كه در دست شما هستند بگو: «اگر خداوند، خیرى در دلهاى شما بداند، (و نیات پاكى داشته باشید،) بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما مى‏دهد; و شما را مى‏بخشد; و خداوند آمرزنده و مهربان است(۷۰)

اما اگر بخواهند با تو خیانت كنند، (تازگى ندارد) آنها پیش از این (نیز) به خدا خیانت كردند; و خداوند (شما را) بر آنها پیروز كرد; خداوند دانا و حكیم است! (۷۱)

كسانى كه ایمان آوردند و هجرت نمودند و با اموال و جانهاى خود در راه خدا جهاد كردند، و آنها كه پناه دادند و یارى نمودند، آنها یاران یكدیگرند; و آنها كه ایمان آوردند و مهاجرت نكردند، هیچ گونه ولایت ( دوستى و تعهدى) در برابر آنها ندارید تا هجرت كنند! و (تنها) اگر در (حفظ) دین (خود) از شما یارى طلبند، بر شماست كه آنها را یارى كنید، جز بر ضد گروهى كه میان شما و آنها، پیمان (ترك مخاصمه) است; و خداوند به‏آنچه عمل مى‏كنید، بیناست! (۷۲)

كسانى كه كافر شدند، اولیاء (و یاوران و مدافعان) یكدیگرند; اگر (این دستور را) انجام ندهید، فتنه و فساد عظیمى در زمین روى مى‏دهد. (۷۳)

و آنها كه ایمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا جهاد كردند، و آنها كه پناه دادند و یارى نمودند، آنان مؤمنان حقیقى‏اند; براى آنها، آمرزش (و رحمت خدا) و روزى شایسته‏اى است. (۷۴)

و كسانى كه بعدا ایمان آوردند و هجرت كردند و با شما جهاد نمودند، از شما هستند; و خویشاوندان نسبت به یكدیگر، در احكامى كه خدا مقرر داشته، (از دیگران) سزاوارترند; خداوند به همه چیز داناست. (۷۵)


این وب سای بخشی از پورتال اینترنتی انهار میباشد. جهت استفاده از سایر امکانات این پورتال میتوانید از لینک های زیر استفاده نمائید:
انهار بانک احادیث انهار توضیح المسائل مراجع استفتائات مراجع رساله آموزشی مراجع درباره انهار زندگینامه تالیفات عربی تالیفات فارسی گالری تصاویر تماس با ما جمادی الثانی رجب شعبان رمضان شوال ذی القعده ذی الحجة محرم صفر ربیع الثانی ربیع الاول جمادی الاول نماز بعثت محرم اعتکاف مولود کعبه ماه مبارک رمضان امام سجاد علیه السلام امام حسن علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام میلاد امام حسین علیه السلام میلاد حضرت مهدی علیه السلام حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ به احکام شرعی مشاوره از طریق اینترنت استخاره از طریق اینترنت تماس با ما قرآن (متن، ترجمه،فضیلت، تلاوت) مفاتیح الجنان کتابخانه الکترونیکی گنجینه صوتی پیوندها طراحی سایت هاستینگ ایران، ویندوز و لینوکس