به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مىجهانند«1»
و برق [از سنگ] همى جهانند«2»
و صبحگاهان هجوم آرند«3»
و با آن [يورش] گردى برانگيزند«4»
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند«5»
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است«6»
و او خود بر اين [امر] نيك گواه است«7»
و راستى او سختشيفته مال است«8»
مگر نمىداند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد«9»
و آنچه در سينههاست فاش شود«10»
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است«11»
