به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود«1»
ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مىآزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم«2»
ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس«3»
ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده كردهايم«4»
به يقين ابرار و نيكان از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آميخته است«5»
چشمهاى كه بندگان خدا از آن مىنوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مىكنند«6»
[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مىكردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مىترسيدند«7»
و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مىدادند«8»
ما براى خشنودى خداست كه به شما مىخورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم«9»
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم«10»
پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت«11»
و به [پاس] آنكه صبر كردند بهشت و پرنيان پاداششان داد«12»
در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى«13»
و سايهها[ى درختان] به آنان نزديك است و ميوههايش [براى چيدن] رام«14»
و ظروف سيمين و جامهاى بلورين پيرامون آنان گردانده مىشود«15»
جامهايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار در آوردهاند«16»
و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مىنوشانند«17»
از چشمهاى در آنجا كه سلسبيل ناميده مىشود«18»
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مىگردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى راكندهاند«19»
و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مىبينى«20»
[بهشتيان را] جامههاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان بادهاى پاك به آنان مىنوشاند«21»
اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است«22»
در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم«23»
پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر«24»
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن«25»
و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى«26»
اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشتسر مىافكنند«27»
ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل آنها را استوار كردهايم و چون بخواهيم [آنان را] به نظايرشان تبديل مىكنيم«28»
اين [آيات] پندنامهاى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پيش گيرد«29»
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهيد خواست قطعا خدا داناى حكيم است«30»
هر كه را خواهد به رحمتخويش در مىآورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است«31»
