به نام خداوند بخشنده مهربان

الا اي رسولي که در جامه (فکرت و خاموشي) خفته‌اي. ( 1 )

 (هان) شب را (به نماز و طاعت خدا) برخيز مگر کمي. ( 2 )

 که نصف يا چيزي کمتر از نصف باشد (به استراحت پرداز). ( 3 )

 يا چيزي بر نصف بيفزا و به تلاوت آيات قرآن با توجه کامل مشغول باش. ( 4 )

 ما کلام بسيار سنگين (و گرانمايه قرآن) را بر تو القا مي‌کنيم. ( 5 )

 البته نماز شب (و دعا و ناله سحر) بهترين شاهد اخلاص و صفاي قلب و دعوي صدق ايمان است. ( 6 )

 تو را روز روشن (در طلب روزي) وقت کافي و فرصت وسيع است. ( 7 )

 و (دايم در شب و روز) نام خدا را ياد کن و به کلي از غير او علاقه ببر و به او پرداز. ( 8 )

 همان خداي مشرق و مغرب عالم که جز او هيچ خدايي نيست او را بر خود وکيل و نگهبان اختيار کن. ( 9 )

 و بر طعن و ياوه‌گويي کافران و مکذّبان صبور و شکيبا باش و به طرزي نيکو (که مقتضاي مدارا و حلم و بزرگواري است) از آنان دوري گزين. ( 10 )

 و کار آن کافران مغرور نعمت و مال (حرام) را به من واگذار و اندک زماني به آنها مهلت ده (تا وقت انتقام به زودي فرا رسد).(11)

 که البته نزد ما غل و زنجير عذاب و آتش دوزخ مهيّاست. ( 12 )

 و طعامي که (از فرط غصه و اندوه) گلوگير آنها مي‌شود و عذاب دردناک بر آنهاست. ( 13 )

 آن روزي که زمين و کوهها به لرزه درآيد و کوهها تلّ ريگي شود و چون موج روان گردد. ( 14 )

 ما به شما (امت آخر زمان) رسولي فرستاديم که شاهد اعمال (و حجت کامل) شماست چنانکه بر فرعون هم رسول فرستاديم. ( 15 )

 تا فرعون نافرماني آن رسول کرد ما هم او را به قهر و انتقام سخت بگرفتيم. ( 16 )

 پس اگر کافر شويد چگونه (از عذاب حق) نجات يابيد در روزي که کودک از هول و سختي آن پير شود؟ (17)

 و آسمان از وحشت آن شکافته شود و وعده الهي به وقوع انجامد. ( 18 )

 اين آيات (قرآن) براي تذکر و يادآوري فرستاده شد تا هر که بخواهد راهي به سوي خداي خود پيش گيرد. ( 19 )

خدا به حال تو آگاه است که تو و جمعي هم از آنان که با تواند (اغلب) نزديک دو ثلث يا نصف يا (لا اقل) ثلث شب را هميشه به طاعت و نماز مي‌پردازيد، و خدا (گردش) شب و روز را مقدّر مي‌کند، خدا مي‌داند که شما هرگز تمام ساعات شب را (به عبادت) ضبط نخواهيد کرد لذا از شما (اوقات خواب و کارهاي ديگر را) در گذشت تا هر چه (از شب را بي‌مشقت و) آسان است به تلاوت قرآن پردازيد. خدا بر احوال شما آگاه است که برخي مريض و ناتوانند و برخي به سفر از کرم خدا روزي مي‌طلبند و برخي در راه خدا به جنگ و جهاد مشغولند، پس در هر حال آنچه ميسّر و آسان باشد به قرائت قرآن پردازيد و نماز به پا داريد و زکات مالتان (به فقيران) بدهيد و به خدا قرض نيکو دهيد (يعني براي خدا به محتاجان احسان کنيد و قرض الحسنه دهيد)، و هر عمل نيک براي آخرت خود پيش فرستيد (پاداش) آن را البته نزد خدا بيابيد و آن اجر و ثواب آخرت (که بهشت ابد است، از متاع دنيا) بسي بهتر و بزرگتر است، و دايم از خدا آمرزش طلبيد که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. ( 20 )